In dat ene gesprek met U, mijn God, kwam ook dit ter sprake, ik vroeg me af of U eenzaam kon zijn?
Ach, mijn jongen, dat
vond ik zo schattig van je, dat je zoiets vraagt aan Mij. Zo ben je Me zo
nabij, zo’n moment koester Ik, kostbaar en liefdevol en intiem moment met jou.
Hoe kan God eenzaam
zijn? God heeft Diens macht en pracht gedeeld met de miljarden Godsvonken in de
kosmos, die onlosmakelijk en onvoorwaardelijk en volledig en intens altijd met
elkaar verbonden zijn in Liefde en Bewustzijn en Licht. Dan kan Men niet
eenzaam zijn. En zelfs in de lange en geduldige begeleiding door een Godsvonk
van Diens mens op een evolutionaire planeet is de Godsvonk constant verbonden met de Anderen en
met God Zelve.
Deze prachtige en
bovenaardse Band laat ik nu rusten en hoe dat in zijn werk gaat, dat is niet te
bevatten voor een eenzaam levend, ogenschijnlijk afgescheiden, evolutionair
wezen op een fysieke planeet. Maar Ik doe Mijn best met jou en de blogs om een
en ander uit te leggen. Toch zijn er nog twee dingen te vertellen.
Jullie hebben op
aarde intervisie. Het staat voor in vertrouwen samen kijken naar de dingen waar
je mee bezig bent en daar vrij en liefdevol over praten, in gelijkwaardigheid
en respect.
Wat denk je, Mijn
zoon, zouden Wij Godsvonken niet ook zoiets kunnen gebruiken? En zo is het ooit
gearrangeerd. Ik neem deel aan vele verbanden maar rond Mijn werk met jou tref
Ik regelmatig een groep andere Godsvonken die met een min of meer vergelijkbare
opdracht bezig zijn. Want Mijn werk met jou bestaat uit: het geduld dat Ik
opbreng, het voorzien hoe jij vastzit, of je verder bijna hopeloos vastwerkt in
gehechtheden, Mijn meeleven met het verdriet en de pijn en de angst die horen
bij het menselijk bestaan en het menselijk tekort. Dit zijn elementen van een
spannende en veeleisende en soms moedeloos makend kaliber. Ja soms moedeloos makend
en misschien wel eenzaam-achtig. En dan is het heerlijk om dit te delen. En
inspiratie op te doen, ja echt!
En Ik hoop niet dat
iemand beledigd wordt door het volgende. Maar Wij lachen heel wat af. Onze
situatie, wat Wij meemaken met Onze mens, de hilarische situaties en anekdotes
maken dat Wij veel lachen samen. Oh nooit uitlachen, maar “wie lacht niet die
de mens beziet” verzuchtte ooit iemand op aarde. En Wij Godsvonken zijn het er
mee eens. Want de geest van humor is niet alleen op aarde een zeer gewaardeerde
levenskameraad.
Zo is één van Mijn grappige
verhalen hoe onbeleefd en respectloos jij me afkapte onder de douche toen we
met elkaar in gesprek waren. Alsof je tegen een jongetje op straat zei “ga nou
maar weer lekker spelen hè!”. Natuurlijk maakte je daarna jouw excuses, maar
toch het was hilarisch hoe jij als klein en machteloos schepsel jouw schepper
in een onnadenkend moment wegzette. Letterlijk zei je “nou ik ga verder” maar
hoe je dat deed, daar schaterlachen Wij nog steeds om, als Ik het in geuren en
kleuren uit de doeken doe. Voel je niet ontriefd door dit verhaal, Mijn zoon,
dat is niet nodig.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 479
