Mijn God, 10 jaar geleden hoorde ik voor het eerst in een kleine kapel in Leiden uw stem. Ik ervoer dat U het was, ik wist dat het bijzonder was en ik begreep niet waarom ik dit mee mocht maken. Inmiddels weet ik dat iedereen dit kan meemaken, dat het mogelijk is. Inmiddels heb ik begrepen, dat het eigenlijk de natuurlijke godsdienst van de toekomst wordt, zonder tussenkomst van kerkrituelen en voorgangers, verkeren en communiceren met de inwonende God.
Wat een vreugde, wat een belofte, wat een genade. Ik dank U voor Uw zegeningen, Uw genades, Uw correcties, maar vooral Uw eindeloze geduld en liefde. Want dit kan ik tegen de rest van de wereld zeggen, U had beter iemand anders uit kunnen kiezen, met meer talenten, meer eenvoud, meer volwassenheid. Maar goed, blijkbaar kiest U ervoor Uw macht en pracht te tonen juist bij mensen die niets zijn. U bent groot.
Zoveel teksten, zoveel bezoeken uit zoveel landen, ik vind het nog steeds bijzonder als dankzij internet gratis en voor niets iemand op een flatje drie hoog achter in een of andere buitenwijk waar ook ter wereld Uw woorden kan lezen en zich daar aan kan laven. En, al zijn het drie bezoekers per dag. Dat is al mooi. Maar soms zijn het er wel honderd per dag.
Ik
dank U, ik dank U, ik dank U. Meer weet ik niet te zeggen. En nu U aub?
Mijn goede zoon, Ik houd meer van stilte, zoals je weet, dus laten we deze kans maar benutten om de medemens te verleiden tot stilte. Want in de stilte wordt God gevonden. Pas als het lawaai en de oppervlakkigheid en het gedoe van de wereld op zij zijn gezet, kan de mens Zijn God horen. Hoe zou het ook anders kunnen?
Ik dank je voor jouw openheid, jouw bereidheid, jouw kwetsbaarheid.
Ik dank je voor jouw
wil stil te zijn en echt te luisteren.
De rest heb Ik gedaan. Ga zo voort Mijn zoon.
Ziehier Uw dienaar, Mijn God.
Wees gezegend, goede
zoon.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 508
