Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen*
Mijn God, mag ik U vragen.
Ik
heb nu al een paar keer meegemaakt, dat iemand een aardse verslaving niet heeft
overwonnen en soms zelfs door die aardse verslaving overlijdt. En nu kwam ik
dit citaat van Jakob Lorber tegen. Eigenlijk heftig vind ik, zou U hier op in
willen gaan?
Natuurlijk doe Ik dat.
Waarom is dit heftig,
is het niet eerder logisch en rechtvaardig, begrijpelijk en nuttig geregeld zo?
Neem iemand die aan alcohol verslaafd is en hierdoor tien jaar eerder sterft in grote eenzaamheid. Want de negatieve gevolgen van alcohol zijn o.a. een vernietiging van het lichaam en een misvorming van het karakter, zodat iemand agressief, onverdraagzaam, boosaardig en liefdeloos wordt voor de dierbaren in zijn omgeving, en daardoor logischerwijs erg alleen komt te staan in het leven. Wie heeft zin in zo’n mens?
Deze persoon wordt natuurlijk liefdevol opgevangen in de geestelijke wereld en krijgt weldadige aandacht en een herstel van zijn geestelijk lichaam, dat mismaakt en verzwakt is door de aardse gevolgen van alcoholmisbruik. En er is geen geestelijke begeleiding nodig om heel snel al deze persoon te doen beseffen dat hij zijn leven heeft vergooid. En omdat de naar alcohol snakkende persoon uiteraard geen druppel alcohol krijgt geschonken, We houden hier van de beste aanpak, komt iemand snel tot helderheid en inzichten.
We laten hier even buiten beschouwing iemand die op aarde zo kwaadaardig geworden is, dat hij in de geestelijke wereld een demon wordt en aan de aarde gebonden blijft en anderen probeert aan te zetten tot alcoholmisbruik om zo nog iets te ervaren van de alcoholroes. Dit zijn waanzinnige uitzonderingen.
Ik heb het over een
aardig opgevoed iemand met een goed hart, die desondanks ontspoord is.
En daar zit die persoon dan, terug te kijken op zijn aardse leven. Weet je hoe erg spijt is, Mijn Zoon? Intense tergende alles verterende spijt als men het inzicht krijgt dat men anders had gekund, dat men verkeerde keuzes gemaakt heeft, dat men zwak is geweest voor zichzelf. Terwijl men eigenlijk zichzelf meedogenloos had moeten aanpakken. Intense spijt, en ook al wordt alles in de geestelijke wereld rechtgezet en krijgt men duizenden kansen om alles goed te maken wat men mis heeft gedaan, men had anders gewild en blijft dit besef nog eeuwen houden. Niet omdat God dit wil, niet omdat het zo moet, maar omdat men zelf de herinnering aan dit vergooide leven niet kan vergeten, ook al heeft men zichzelf vergeven.
Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen
En dan komen we nu op het allerbelangrijkste. Op aarde kan een mens echt met minder moeite een verslaving aanpakken of grotendeels overwinnen. Maar dat moet men dan wel willen. En dat is de kern van de spijt in de geestelijke wereld, men gaat dan beseffen dat men eigenlijk niet wilde. Dat men steeds weer koos voor de geneugten van de verslaving. Want verslaving wil echt niets anders zeggen dan slaaf zijn. En het is een gruwelijk besef “hierboven” als men gaat beseffen dat men slaaf wilde blijven. En een mens die op aarde zijn verslaving overwint stopt met slaaf te zijn. Ik kan je de vreugde niet beschrijven van een ieder die in de geestelijke wereld arriveert en dan contact maakt met de intense opluchting dat men de verslaving op aarde heeft overwonnen en niet pas in de geestelijke wereld.
Dus, Mijn zoon, de woorden van Jakob Lorber zijn niet heftig, maar getuigen van een heerlijke waarheid. Heftig is iemand die sterft als verslaafde.
En bovenstaand
verhaal geldt voor alle verslavingen en verderfelijke gewoonten, ook al heeft
elke verslaving of verderfelijke gewoonte een andere prijs.
Alle verslaafden zijn desondanks gezegend.
Wees jullie allen gezegend
*Jakob Lorber , Hemelse geschenken (Hi, Nieuwe openbaringen, II blz. 221,6)
Nr. 540
