Mijn goede God, ik was laatst weer lekker bezig met me te verliezen in de kleine, domme en ongezonde gehechtheden des levens. Ik zal er maar niet op ingaan welke dat zijn want dat is ook eigenlijk niet zo interessant. En toen ik zo lekker me uitgeleefd had bespeurde ik bij mijzelf een zeer grote nederigheid. Ik heb geen minderwaardigheidscomplex en ik noem mezelf geen miezerige nietszeggende worm, maar toch. Mijn zelfbeeld was wel : “ach wat ben ik waard, hoeveel kan ik, hoezeer hebben alle primitieve krachten in het leven meer over mij te zeggen dan U God” verzuchtte ik.” Wat was ik waard, wat een heerlijke domme aap ben ik toch”.
Nou ja zoiets. En daarbij ervoer ik een kleinheid, een nietsigheid en een nietswaardigheid, die me rust gaven en een soort eenvoudige gewaarwording van opluchting. In ieder geval leed ik op dat moment niet bepaald aan trots of flinke eigendunk.
En ik dacht aan U en aan de geestelijke wereld en verzuchtte: “wat heeft U allen een geduld en een liefde en een macht dat U met ons in zee bent gegaan. Wat een klus voor U Allen”.
Nou
wil ik U vragen daar op in te gaan?
Mijn goede zoon, Mijn vraag is deze keer niet “Heeft het je veel gebracht, dit gedrag? Ben je er van opgeknapt, heeft het je goed gedaan?”
Deze vragen parkeren Wij , want ze zijn gesteld in andere blogs.
(Zie https://watchthegod.blogspot.com/2013/06/verzaak-jezelf-teresa-van-avila.html )
En het is waar: Wij
zijn Geduld, Liefde en Macht.
De Mensenzoon ging liever om met tollenaars en hoeren, die veel wisten van de duistere kant van het leven maar niet durfden te bedenken dat God aan hen dacht. De Mensenzoon ging liever met hen om dan met priesters en farizeeërs die oh zo rechtschapen leefden en alles heel goed wisten van God en heilige boeken en rituelen.
Waarom denk je?
De tollenaars en
hoeren vonden niet veel van zichzelf, stonden mateloos open voor elke strohalm
des levens, en Christus was me een strohalm, eerder een rots in de branding.
Maar de priesters en
farizeeërs hadden een zeer hoge eigendunk en vroegen zich niets af. Zij waren
mateloos vervuld van eigendunk, en hadden geen vragen, geen behoefte aan steun
en raad, en wilden zeker niets nieuws en pijnlijks horen, behalve heel luid
bevestigd krijgen dat ze heel bijzonder waren.
Elk woord van waarheid en liefde door de Christus gesproken werd geabsorbeerd en bemind en verinnerlijkt door de hoeren en tollenaars maar ze werden betwijfeld en bediscussieerd en afgewezen door de priesters en farizeeërs.
Dit is geen pleidooi voor zonde en verderf, voor verslavingen en liederlijkheden, maar het is wel een pleidooi voor de wondere werken van God, die in de armen van geest en de onderdrukten en somberen en elllendigen en zieken, de zuchtenden en zondaars veel macht krijgt en veel bereikt. En in de geestelijke wereld wordt een hoer met een groot hart met meer vreugde verwelkomd dan een ijzige geestelijke met een koud gemoed.
Jij stond na al jouw kleine domme daden meer voor mij open dan voorheen. Dat zie ik graag. Want met God kun je elke dag opnieuw beginnen.
De Christus zei tegen
de tollenaars en hoeren na een openhartig gesprek: “Zondig niet meer”.
En bijna zonder
uitzondering stopten zij met zondigen en werden in het leven nog halve
heiligen.
En de priesters en
farizeeërs , ach zij hebben de Christus gekruisigd.
Wees gezegend om jouw
eerlijkheid.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 558
