100 jaar geleden werd Etty Hillesum geboren. Ze is als Jodin vermoord in Auschwitz in 1943. Haar boeken beschrijven haar weg naar God, ondanks de oorlog en de ellende van de concentratiekampen.
In haar brieven uit Westerbork schrijft ze, voordat ze naar Auschwitz wordt gedeporteerd:
“Je hebt me zo rijk gemaakt, mijn God, laat me ook met volle handen uit mogen delen. Mijn leven is geworden tot één ononderbroken samenspraak met jou, mijn God, een grote samenspraak” *.
En haar laatste schrijven:
“Ik sla de bijbel open op een willekeurige plaats en vind dit: de Heere is mijn hoog vertrek” **.
Hoe kan ze zo in de
hemel leven , terwijl ze zich in de hel bevond?
Zou U daar op in
willen gaan?
Daar ga Ik graag op in.
Etty heeft onder de druk van de
omstandigheden, met een goede leraar, uit Godsvrucht en met haar vrije wil
definitief God op de troon toegelaten van haar innerlijk. En zij heeft ervoor
gekozen permanent in Gods boezem te
vertoeven, ondanks alles.
Zij is het levende bewijs , dat de mens het
Koninkrijk Gods op aarde kan realiseren.
Zij vertoeft in de melkwitte boezem van God,
zij is de hele weg gegaan. Zij heeft geleerd ja te zeggen tegen het leven, is
gestopt met oordelen, ook al zag ze alles om haar heen: het lijden van de
joden, de haat van de bewakers, de verwarring en angsten van moeders om haar
kinderen, de wanhoop, de luizen, de honger.Maar bovenal zag en voelde ze Gods nabijheid, vertoefde zij in Gods nabijheid. Zij liet zich niet verleiden op het draaiende wiel van het leven te stappen maar verbleef in de stilte van de as.
Gezegend is Etty Hillesum, gezegend haar
voorbeeld, gezegend haar geschriften, gezegend haar lezers.
Wees jullie allen gezegend
* Westerbork, 18 augustus
1943
** Westerbork, 7 september 1943Uit: De nagelaten geschriften van Etty Hillesum
