De Franse filosoof Luc Ferry* heeft het over de revolutie van de liefde, die al een paar eeuwen gaande is, met name in de westerse wereld. Hij beschrijft de verandering van het verstandshuwelijk in een huwelijk uit liefde. Hij beschrijft hoe het eerste humanisme: ruimte voor het denken, plaats maakte voor het tweede humanisme: ruimte voor sociale voorzieningen, de medemens, het vrijwilligerswerk. Hij vertelt over de aandacht voor de eigen familie die verschuift naar aandacht voor de vreemde. Hij zegt zelfs, dat Europa de bakermat van deze liefde is geworden. Hij lijkt wel een nieuwe profeet van de hoop. Heeft hij een punt? Ik vraag het ook, omdat mijn land in de ogen van sommige landen een land van decadentie is, dat hebben we toch niet verdiend?
Zou U daar op in willen gaan?
Daar ga Ik graag op in.
In deze wereld van crisis en vervuiling, van
pessimisme en geloofsafval, van aandelenbeurzen die de menselijke maat
verkrachten, zegt Luc Ferry: de mensheid heeft hoop, de mens heeft vooral in de
westerse landen de liefde verder ontwikkeld.
Wat deze westerse landen in de rest van de
wereld hebben uitgespookt, hoe ze rijk zijn geworden in arme landen, hoe ze hun
wil dominant hebben opgelegd uit hoogmoed en arrogantie zijn onderwerpen voor
een andere blog.
Maar nu zeg Ik: de westerse samenleving heeft
een netwerk van voorzieningen voor kwetsbare, werklozen en armen opgebouwd.
Heeft rechtelozen beschermd met wetten, geneest zieken en huisvest ouden van
dagen tegen kou en honger.
Deze samenlevingen hebben de boodschap van
Christus heel goed begrepen. Zij brengen in de praktijk, wat de Christus
voorhield:
“U heeft
zieken bezocht, U heeft Mij bezocht. U heeft armen geholpen, U heeft Mij
geholpen, want wat U de minsten der Mijnen doet, doet U Mij”.
In fundamentalistisch Christelijke kringen bij
voorbeeld denkt men, dat Nederland een land is van Sodom en Gomorra. Met zijn
vrije prostitutie, zijn homohuwelijk, zijn milde gevangenisstraffen, zijn
drugsbeleid, euthanasie en abortus. Het lijkt een gruwelijk land.
Maar Wij in de geestelijke wereld zien het
anders. Dit land heeft taboes doorbroken en met vallen en opstaan een
liefdevolle samenleving gecreëerd, waar het minst aantal ongewenst
zwangerschappen bij jonge meisje ter wereld voorkomt, niet door abortus maar door
goede voorlichting over voorbehoedsmiddelen, waar de mannen de vrouwen niet
meer domineren, waar gruwelijk stervenden een zachte dood mogen kiezen. Het
land met de meeste vrijwilligers ter wereld, die voor wildvreemde mensen
zorgen, een naastenliefde die men in de rest van de wereld alleen binnen de
eigen familie betracht.
Luc Ferry heeft een terechte boodschap. Onafhankelijk
en vrij denken door goed onderwijs en politieke vrijheid, sociale voorzieningen
en goede wetten en een strenge houding tov corruptie hebben Nederland gemaakt tot
een land van melk en honing en in Onze ogen een bakermat van liefde voor de
naaste, respect voor de medemens en voor de vrij wil.
“U heeft
zieken bezocht, U heeft Mij bezocht. U heeft armen geholpen, U heeft Mij
geholpen, want wat U de minsten der Mijnen doet, doet U Mij”
Luc Ferry noemt Europa een bakermat van een
nieuwe liefde en spreekt van een revolutie van de liefde. De Scandinavische
landen en Nederland zijn hierin gidsland
voor de wereld. Landen van hoop en liefde. Terecht een belofte voor de
mensheid.
Gezegend is Luc Ferry, gezegend zijn geschriften,
gezegend zijn lezers.
Wees jullie allen gezegend
* Over de liefde. Een filosofie voor de XXIste eeuw
