“Ik zie mijn meester weglopen. Ik weet dat hij me gaat doden. Ik heb hem andere dieren dood zien schieten. De energie rondom zijn lichaam is zwaar, vervuld van verdriet. Ik leef echter in het moment, dus ik niet bang. Er is alleen het moment, en op dat moment leef ik.
Als hij terugkomt, draagt hij een
geweer. Hij is erg overstuur. Ik kwispel bezeten met mijn staart. Ik ben niet
bang, hoewel ik weet dat mijn dood daar is, ik moet met vee werken, niet aan
een ketting liggen. Ik wil vrij kunnen rennen, kunnen jagen op de hielen van
grote kuddes vee. Een doffe plof slaat mijn kop tegen de grond, een explosie
van licht, en ik spring op en ren. Vrij als de wind ...... .. *
Is dit een handig citaat?
Wees gerust, goed
gekozen!
Michael Roads is een
begenadigd medium en is uitstekend in staat (gesteld) om het gedachteleven en
het gevoelsleven van dieren te verwoorden.Toch is dit ideaaltypisch en is er sprake van antropomorfe projectie of van een perceptie op een ander niveau dan het aardse, en daar is natuurlijk veel meer mogelijk. Oftewel het gedachte- en gevoelsleven van de mens is iets te veel opgelegd in dit voorbeeld.
Maar, dieren hebben hersenen en een zeker mentaal
bewustzijn, kennen een zeker “denken”.
En dieren hebben een
gevoelsleven en ervaren veel meer in het leven en ook in de omgang met mensen
dan de mens vermoed.Mensen die intensief met dieren omgaan kunnen hier meer over vertellen. En de verhalen hierover zijn er in overvloed.
Zoals:
- Een blindengeleidehond die zich opoffert voor zijn blinde baas
- Een walvis die gedood wordt door de mens, en weet, dat de mens hier verkeerd aan doet
- Een varken in zijn te kleine hok, dat toch de boer niets verwijt
- Een vogel in een kooi die de verschillende gevoelens van zijn baas gewaarwordt
- Een hond die bereidwillig de spanningen van zijn baas overneemt
- Een paard, dat voelt, dat iemand bang
voor hem is.
Men erkent, dat de mens dankzij de evolutie voortkomt uit de dierenwereld.
Waarom zou dan die dierenwereld geen voorstadium van dat gedachte- en gevoelsleven kunnen hebben? Anders, minder, minder ontwikkeld, minder sterk.
Maar elk dier heeft
een geestelijke tegenhanger, en elke diersoort heeft een groepsziel, die deze diersoort
koestert en voedt. En deze groepszielen of deva’s zijn machtige geestelijke
wezens.
Dieren staan meer
open voor hun geestelijke tegenhanger en hun deva dan de mens met zijn wanen op
denk- en gevoelsgebied openstaat voor zijn eigen ziel.
Daarom weten dieren
dat er een storm of een tsunami aankomt.
Daarom weten vogels
de weg terug feilloos te vinden.Daarom nemen zelfs insecten een groter geheel waar en luisteren ze daar naar.
Dus wie is de mens om
het gedachte- en gevoelsleven van dieren te minachten, te veronachtzamen of te
ontkennen?
Er zal zeker een tijd
komen, dat de mensheid in een meer respectvolle verhouding tot de dierenwereld
zal komen te staan, en het gedachte- en gevoelsleven van dieren heel serieus
zal nemen. Daar zie je nu al de eerste tekenen van.
Wees jullie allen
gezegend
*Uit Journey
Into Nature, p. 83, Michael Roads
Nr. 313
