De machtige Godsvonk laat zich horen

Ik kreeg van mijn vriendin Merel het volgende te horen en vroeg haar om het op de mail te zetten zodat ik het voor kon leggen aan Mijn god. Dit is haar verhaal:

 

Door allerlei omstandigheden die ik als behoorlijk belastend ervaar, zat ik in de zorgen en angsten verstrikt.

De lockdown, de nieuwe dreiging van een muterend virus, en als zure kers op de taart een lichamelijk probleem dat potentieel wel eens dodelijk zou kunnen zijn.

Nu ben ik geheel niet bang voor de dood, integendeel, ik ‘wil graag naar Huis”, maar ben wel zeer bevreesd voor pijn en aftakeling.

 

Ik zei tegen God: “Dit is wel iets teveel hoor. Deze zich afbrekende wereld, al die zorgen overal, de totale onzekerheid en dan ook nog een akelige ziekte misschien ?

Ik vind het wel welletjes, haalt U mij maar naar Huis als het even mag.’(en zag de dreigende ziekte eigenlijk wel een beetje als een mogelijke escape naar Huis eerlijk gezegd).

 

Er was dus wel een angst die er mocht zijn, en er was uiteraard ook wat gezomp zoals mijn zeer gewaardeerde vriend Frenkie dat noemt.

 

Toen hoorde ik, op een gedragen toon alsof die uit een prachtige kerk kwam:

 

“I am part of a magnificent Creation. I am particle of a magnificent Creator.

So then; who am I to not want to live?”

 

Dit vervulde mij met ontzag en grote nederigheid.

Het klonk bijna streng maar toch heel liefdevol en vol begrip.

 

Wat sprak hier; mijn Hoger Zelf, Godsvonk, Spirit?

 

Ik verbaasde me een beetje over de “I” vorm.

 

Het echoot dagelijks nog in mijn hoofd en hart na.

 

Tot zover Merel.

Zou U hier op in willen gaan?

 

Mijn zoon, jouw vriendin Merel mag haar lijntje met Haar God koesteren. Dit is duidelijke taal. Dit wil Ik er nog over zeggen.

 

Jouw vriendin werd uit haar ego-gedoe gehaald door deze machtige woorden.

 

God koestert het leven.

God koestert de schoonheid ervan.

God koestert het lijden.

God koestert het zijn.

 

Wie is de mens, dat hij zou mogen twijfelen aan de macht van God, aan de heiligheid van het bestaan?

Wie is de mens dat hij in de waan van het moment zou willen twijfelen aan zijn bestaan, aan de schoonheid van het leven en het nut van zijn lijden?

Wie is de mens die bij een bocht in de weg, als de weg even geblokkeerd is door obstakels en zorgen, gelijk zijn tocht wil stoppen?

 

Jullie lijken kleine, kortzichtige en kinderachtige wezens vol zelfmedelijden, twijfel en angsten met jullie wankelmoedige levenshouding, jullie gezwelg in pijntjes en egodingetjes. Hoe moet God hier ooit nog wat van maken? De aartsengel Lucifer is niet voor niets uit de hemel gevallen. Die zag het gelijk al niet zitten met dit project. Die had geen enkel vertrouwen in jullie als voormalige aap.

 

Maar dan God Zelve.

 

Hoe groot is de liefde van God die aan dit alles liefdevol voorbijgaat en niets anders ziet dan jullie hunkerende en zorgelijke gemoed dat getroost en gekoesterd moet worden voordat er weer plezier en geluk wordt ervaren?

Hoe groot is het geduld van God totdat jullie met jullie hele wezen zeggen: niet mijn wil maar Uw wil geschiede.

Hoe groot is God die jullie over duizend obstakels heentilt en jullie altijd op weg helpt.

Hoe groot is God die jullie in jullie vertwijfeling liefdevol de juiste kant uitduwt.

 

De Mijn God van Merel verwoorde het enige juiste perspectief voor de mens, namelijk het perspectief van de Godsvonk in de mens die Zijn/Haar project wil afmaken. Er is niets anders, dat God wil, eigenlijk. Daarom de krachtige woorden

 

who am I not wanting to live?”

 

God wil dat jullie je vereenzelvigen met  deze grote en eeuwige kracht in jullie wezen, vandaar.

Jouw vriendin Merel is gezegend.

 

Wees jullie allen gezegend 

Nr. 497

Christus reikt jou de hand

Is dit een mooie Kerstboodschap of wat God?

 

De image voldoet, Mijn zoon.  

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 496

Dit sprankelende maar soms zo moeilijke leven op aarde

Ik wilde U vragen. Ik zie veel geluk om me heen en mensen die genieten van het rijke en mooie leven, maar ik zie ook erg veel leed, en soms lijkt het leed mij te groot om te dragen voor een mens, oh niet eens zo voor mezelf, maar gewoon als ik om me heen kijk en de media volg dan moet ik verzuchten ‘Mijn God waar halen ze de kracht en de moed vandaan om dit te doorstaan? En ik luister niet  eens naar Uw antwoord, soms. Maar ik wil het alleen maar verzuchten en meelijden met wat ik om me heen zie.

Vandaag zag ik ergens een vrouw van tegen de 60 en ze zag er zo ongelukkig uit, zo eenzaam, zo verloren. Ik dacht “wanneer is zij voor het laatst liefdevol aangeraakt en gestreeld en wanneer heeft iemand voor het laatst tegen haar gezegd “ik houd van je”. En ik was toen zo geïmponeerd door haar eenzaam leed dat ik mijn hart helemaal zwaar en verdrietig voelde worden. Wat een leed en hoe houden de mensen het vol?

Ik zou het fijn vinden als U hier op in ging, gewoon ter mijner eigen troost.

Ach mijn goede zoon, hoe groot is jouw hart. Ik ga hier graag op in.

De mens lijdt op aarde veel. En regelmatig teveel. En er  zijn ook veel mensen die dit niet aankunnen en psychiatrisch worden of verbitterd raken of atheïst worden. En zij gaan zeker gebukt onder hun leed en ook onder het leed van anderen.

Zo is het en zo was het en zo zal het nog lang gaan.

Treurig is het leven en nutteloos en zinloos en wreed en een onnadenkende schepping van een argeloze en onverschillige God. Tenminste dat is soms jullie perspectief en zelfs de oprechte mening van velen, zeker op momenten. Maar is het perspectief waar?

En dan zeg Ik ‘natuurlijk is het niet waar’.

Graag vertel ik jullie  van het perspectief van de geestelijke wereld omdat Wij over de schutting zien van jullie aardse bestaan.

Alles wat er gebeurt, alle leed, alle verdriet, alle ongelukken en ziekten, alle misdaad en onrechtvaardigheden, die zelfs voor veel mensen een leven lang meegaan, vallen totaal en algeheel en overweldigend in het niet bij wat de mens staat te wachten na zijn aardse leven. Wij zien de glorie en het geluk en de overweldigende balsem voor al het gebeurde zodra iemand zijn aardse lichaam heeft verlaten en overgegaan is tot het betere leven. Wij zien de sprankelende, overweldigende, gelukmakende ontwikkelingen en mogelijkheden van de geestelijke wereld. En die zijn zo overweldigend dat echt ieder geestelijke wezen, eenmaal gewend aan zijn nieuwe bestaan altijd en onmiddellijk verzucht: “het was de moeite waard”.  

Maar Wij geven jullie het  oprechte advies “geniet intussen met volle teugen van alles wat er wel aan geluk en schoonheid en gezondheid en plezier te genieten is want dat vinden Wij echt doodzonde , dat iemand zijn aardse bestaan meer verpest dan nodig is. Laat het leed, hoe groot en overweldigen ook, nooit de schoonheid en de vreugde van wat er ook is in de weg staan. Als dat lukt, zullen jullie ooit nog eerder verzuchten “het was absoluut de moeite waard”.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 495

Hoe benaderen wij God?

Sommigen staan op hun tenen om God te doen praten – maar je probeert het te veel, vriend- val op jouw knieën en luister, hij hoort je dan beter (Terri Guillemets)

Zou U hier iets over willen zeggen?

Wil jij maar de aftrap doen?

 

Ach, natuurlijk.

Nou daar ben ik wel goed in, om me uit te sloven om U te bereiken, en van alles uit de kast te halen in mijn pogingen U te horen. En hierdoor blokkeer ik natuurlijk alles, forceer de communicatie en hoor U niet of slecht. Ik weet het God, ik weet het. En waarschijnlijk doet ieder mens dat.

Niet?

 

Bijna ieder mens doet dat. Een eindeloos proberen en forceren en ook veel toeters en bellen uit de kast halen omdat de mens denkt dat God dat nodig heeft om te kunnen communiceren. En alles belemmert de communicatie behalve dit: knielen en luisteren. 

Het knielen staat voor niets doen en niets proberen en niets willen maar wachten en het ego opzij zetten.

En het luisteren staat voor niet vragen, niet willen,  niet afdwingen en niet eisen.

Gezegend de mens die dat niet doet en nog meer als hij dat wel doet.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 494

God is heel dichtbij

Om God te zoeken en te trachten tot gemeenschap met hem te komen, behoeft de mens niet verder te  gaan dan zijn eigen innerlijke ervaring ……  (Urantiaboek, Verhandeling 5, § 0 pagina 62)

 

 Zou U hier op in willen gaan?

 

Is er één onderwerp belangrijker dan dit, Mijn zoon, dus dat doe Ik graag.

 

Elke godsdienst is een omweg.

Elke goeroe of dominee of  iman is  een omweg.

Elk geestelijk boek is een omweg.

Elk geloof is een omweg.

Elk godshuis of tempel is een omweg.

 

De directe weg is naar God reiken in het innerlijk.

En God wacht op deze directe communicatie en neemt totdat het moment daar is zeker genoegen met de omwegen van de mens. En neemt tot dat moment genoegen met de noodzakelijke hulpmiddelen op het pad van de mens van aap naar geest, van de materie naar de geestelijke wereld, van het buiten jezelf zoeken van God naar het vinden van God in het eigen innerlijk.

En jijzelf, Mijn zoon, gaat naar kerken en gebedshuizen, en praat met jouw medemens over het geloof, en gebruikt hulpmiddelen om dichter bij God te komen, zoals kaarsen en beelden en wierook en andere heilige middelen, maar ze zijn niet nodig. Ik wacht op jou in jouw innerlijk en wil met je communiceren maar je hebt de kleinmenselijke hulpmiddelen nog steeds nodig en dat accepteer Ik en begrijp Ik maar ze zijn niet nodig. Wanneer komt het moment dat je altijd genoegen neemt met de kortste en meest directe weg namelijk met het besef dat Ik in jouw innerlijk vertoef en daar wacht op jou.

Wees intussen gezegend in al jouw pogingen.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 493 

De moeilijkheden des levens en het tellen van zegeningen

Ik en met mij velen vinden dat er nu wel erg veel problemen in de wereld zijn: Corona, terroristische aanslagen, economische crisis, onzekere toekomst, vluchtelingen noem maar op. Maar nu lees ik een boek dat speelt in de middeleeuwen. De wreedheid, de onwetendheid, de vooroordelen, de armoede, de ziekten, het is echt vele malen erger dan nu. Nou ja behalve de milieucrisis, dat is wel een dingetje.

Klopt het, Mijn God, dat de zorgen des levens echt minder zijn dan vroeger?

Mijn zoon, jullie leven in de hemel vergeleken met de middeleeuwen. Dus het zou fijn zijn, als jullie de moeilijkheden een beetje relativeerden, als jullie jullie zegeningen meer telden, als jullie je beter wapenden tegen wat  er nu speelt. Het leven is er de afgelopen vijf eeuwen voor het merendeel van de mensen oneindig beter op geworden. Niet alleen fysiek, materieel en qua gezondheid maar ook qua onderwijs, vrijheden en rechtvaardigheden leven jullie bijna allen in de hemel, vergeleken met de hel van de middeleeuwen. Tel jullie zegeningen en schrik niet van moeilijkheden. Jullie voorouders hadden echt een zwaarder leven. Ik zeg niet dat jullie verwend zijn maar wel dat jullie het heel goed hebben. Verheug je daar meer over.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 492

Elke keuze en elke handeling dragen bij aan jouw geestelijke huis

"Het najagen van het ideaal -  het streven om zoals God te zijn – is een  voortdurende inspanning , zowel vóór de dood als daarna. Het leven na de dood is in de wezenlijke dingen niet anders dan het sterfelijke bestaan. Alle goed dat wij in dit leven doen draagt rechtstreeks bij tot de verhoging van het toekomstige leven."

Verhandeling 103 paragraaf 5 (pagina 1134)

Mijn God, mag ik u vragen. Ik zat na te denken over het leven en bedacht dat we eigenlijk de hele dag door kiezen, voor het kleine of het grote, voor het gezonde of het ongezonde, voor het goede of het slechte, voor het liefdeloze of het liefdevolle. En eigenlijk is dus echt alles heel belangrijk en heeft grote gevolgen. En tegelijkertijd moet er geen stress en spanning en druk zijn en een heilig moeten want dan worden we rigide fundamentalisten. En toen kwam ik ook nog dit citaat tegen uit het Urantiaboek, dat bevestigt dat alles echt heel belangrijk is.Hoe rijmen we dit alles met elkaar?

Zou U hier op in willen  gaan?

 Het is een paradox, Mijn zoon, en Ik ga hier graag op in. Vooral omdat tegenwoordig meer dan vroeger mensen zijn gaan geloven dat alles maar moet kunnen, dit is het heilige individualisme terwijl tegelijkertijd alles consequenties heeft, weten Wij. Hoe rijmen jullie dat met elkaar en hoe kijken Wij er tegen aan vanuit de geestelijke wereld? Hier komt-ie.

 Eerste maar Ons perspectief want dat bepaalt toch jullie perspectief, uiteindelijk.

Wij bezien alles met grote liefde, groot geduld en veel compassie. Het is waar dat alles permanent grote consequenties heeft, en dat jullie altijd de gevolgen van jullie handelen moeten ondergaan, vroeg of laat. Ook als je dat in het diepste geheim, verborgen in jullie eentje in eigen huis, of jullie innerlijk doen.

Maar de gevolgen zijn rechtvaardig, de wetten van God eenvoudig en de wenken van God om het goede te doen eindeloos en het geduld van God als jullie miskleunen, duizendmaal en eindeloos.  Dus op een bepaalde manier, namelijk de Onze, is alles goed, ook als het niet goed is. Deze zin is heel belangrijk, Mijn zoon,

alles is goed, ook als het niet goed is.

Want in het niet goede handelen zitten de gevolgen, de  correcties, de perspectieven en de juiste handelwijze al besloten. Onvoorwaardelijk en trefzeker. 

En nu jullie perspectief.

Dus alles wat jullie doen heeft altijd grote consequenties, want er valt nog geen mus van het dak en God weet daarvan. Alles wat jullie doen is extreem belangrijk. Het is letterlijk een permanent bouwen aan jullie geestelijke woning. Permanent dragen jullie met al jullie gedachten, al jullie gevoelens en al jullie handelen bij aan jullie geestelijke woning.

En als jullie gaan beseffen dat jullie hierdoor een bouwval kunnen scheppen maar ook een geestelijk paleis, waarom dan nog langer bijdragen aan een bouwval? Wat is het nut om door eigen handelen te vernietigen, het leven lelijk te maken, jullie eigen toekomstig leed in te plannen. Waarom zouden jullie dat nog doen?  

Ik wil de opmerking van een getrouwde vrouw noemen die mijmerde over mogelijke ontrouw omdat ze een leuke andere man tegenkwam. Ze sprak de gevleugelde woorden: “als ik bedenkt wat een leed ik afroep over mijn dierbaren en mezelf als ik inga op deze mogelijke ontrouw, dan deins ik terug en besef dat ik het er niet voor over heb en dit ook niet wil”.

En dat zou een mooie insteek zijn voor jullie allen, als je omgaat met deze paradox.

Hebben jullie de gevolgen van jullie verderfelijk handelen voor de omgeving en voor jezelf er voor over? En als jullie dat toch er voor over hebben en het verderfelijke doen, dan is het ook goed. Niet gelijk maar het komt dan goed, na wat lijden. En dat is een eufemisme.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 491 

Eenzaamheid kan leiden tot zuivering

Mijn vriendin Merel heeft ook een lijntje naar boven en hoorde op een goede dag, toen ze aan het mijmeren was over haar leven en haar vele alleen zijn: “Eenzaamheid kan leiden tot zuivering”. Zou U hier op in willen gaan?

 Dat doe Ik graag.

Zij is veel alleen geweest in die periode en dat kan zwaar vallen, want de mens is niet gemaakt om alleen te zijn. Maar haar Mijn god fluisterde haar deze zin in en dat was een grote troost voor haar.

Want hoe kan de mens tot zichzelf, tot zijn hart, tot God komen als er de hele dag  drukte en mensen en geluiden buiten afleiden van de werking van het innerlijk?

Hoe kan het geluid van de stilte, de zachte wenken van het innerlijk, de verinnerlijkte stem van God anders dan in eenzaamheid worden waargenomen?

Heb jij mij voor de eerste keer niet evenzeer pas gehoord op een groot  moment van verlatenheid?

De mens kan God vinden in de ander, maar echt de subtiele communicatie met God alleen goed volbrengen in zijn alleen zijn. Dit contact met God is een van de aspecten van zuivering. De andere aspecten zijn onderwerp voor een andere blog.

Merel is gezegend.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 490

God, die komt uitrusten bij de mens (W.H. Auden)

 Ik las een gedicht van W.H. Auden, “Bij Schrafft”’en dit deel viel mij op:

Een vormeloos soort vrouw

Van onbestemde leeftijd die op
...onze furieuze planeet haar
...dagschotel laat volgen met een kopje
koffie.
...Welke van de zeven hemelen
was verantwoordelijk voor haar glimlach?
...Dat een god, welke god ook
Voor wie het
Goed knielen is, haar had bezocht.
In haar tempel had uitgerust.

 

Aan het eind van die blog (zie blog bij label W.H. Auden) zei U;

 

God, die komt uitrusten bij de mens. Dit is een aparte blog waard, Mijn zoon

 

U heeft toen gereageerd op dit gedicht van Auden, zou U nu hier op in willen gaan?

 

Dat doe Ik graag. Ingaan op de zin “God die komt uitrusten bij de mens”.

 

God werkt aan de evolutie van planeten, planten- diersoorten en dan van het intelligente wezen,  de mens,  die de kroon op de schepping wordt. Een wezen dat eindelijk bewust en vol overgave gaat knielen voor God en dan erkent wat God heeft volbracht.

 

God die zoveel jaren wacht op dit moment, en arbeidt, en probeert,  en geeft,  en hoopt,  en wenkt,  en schenkt en liefheeft en zoekt naar de mens.

 

En dan is daar die mens, hoe nietig en onooglijk ook, die knielt voor God en zich richt op God en God erkent en dan pas in waarheid leeft op dat mooie en schaarse moment.

 

En dan bezoekt God deze mens.

En God kan dan op een bepaalde manier uitrusten in het heiligdom van de mens.

En God krijgt erkenning van Diens werk en weet dat het is volbracht en dat is dus samen met de mens. Alles is zo volbracht, alles waar naar gestreefd is, is bereikt. Even is daar dan het Koninkrijk Gods op aarde. Even is daar de schepping tot haar wasdom gekomen. Even kan God rusten en genieten. Inderdaad in de tempel van de mens, door de mens gebouwd, door de mens bereikt, door de mens gewenst, en door God bezocht.

Daar kan God rusten.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 489

Het spectaculaire offer van Moeder Natuur

Mijn God , U wil ik vragen.

Toch weer over Moeder Natuur, over wat er nu gebeurt op aarde.

Het is ronduit verschrikkelijk en hopeloos wat er gebeurt in de natuur, door toedoen van de mensheid. Ik heb niet eens de lust om het op te noemen, want het is al zo vaak genoemd in allerlei blogs. Maar ik bedoel natuurlijk de totale vervuiling en vernietiging en de zich massaal voortplantende alles vernietigende mensheid. Sorry ik ben de laatste tijd een beetje een misantroop. Mijn brandende vraag is nu: ‘Hoe staat Moeder Natuur als geestelijke grootheid tegenover dit alles.

Ik weet dat jouw vraag voortkomt uit medelijden met Moeder Natuur. Heb dat niet, Mijn goede zoon, want dan maak je Haar klein en  menselijk en slachtoffer, en dat is Ze niet. Maar Ik ga graag in op jouw vraag.

Zij is een wonderschone kracht en van grote macht, Moeder Natuur. Ze is een Geest van ongelooflijke schoonheid en kracht, en één van de hoofdmachten op aarde. Deze eeuwenoude wijze en geduldige geest die langer dan jullie beseffen werkt aan de groei en bloei van de natuur op deze eenzame planeet, weet van dit alles. En ze is niet verbaasd maar geduldig. Zij offert zich deze laatste vijfhonderd jaar en de komende eeuwen op, en ondergaat de mensheid en haar werken. Zij is hierin geen slachtoffer maar werkt bereidwillig en weloverwogen mee aan de teloorgang van haar huidige rijke staat. Zij offert zich op omdat zij terwijl zij met vreugde meewerkt weet van de fase daarna. Nu is daar dan de fase van een massale geboorte van nieuwe geestelijke wezens die als evolutionaire apen in Haar boezem de eeuwigheid mogen verwerven. Het is een daad van pure liefde. En Zij dient God en de geplande oogst van miljarden nieuwe evolutionaire wezens. Dat is één aspect van haar Daadkracht. Weet, Mijn zoon, dat zij dit alles doet uit pure liefde voor God en Diens lieveling, de mens.

Maar er is nog meer. Zij offert Zich weliswaar op en ziet zo duizenden planten- en diersoorten verloren gaan op aarde waar zij miljoenen jaren voor gewerkt heeft. En Zij is getuige van één van de grootste vervuilingen in de geschiedenis van de aarde.

Maar weet dat dit niet de eerste Totale Vervuiling is.

Er hebben al eerder allesvernietigende vervuilingen plaatsgevonden, en niet veroorzaakt door de mensheid, ook de evolutie van de aarde heeft met hittegolven, vloedgolven of vulkaanuitbarstingen al heel wat veroorzaakt. Dit is de normale prijs van de evolutie op een planeet.   

Maar er is nog een andere kant aan het  verhaal dat 100 % past in het “eigenbelang” van Moeder Natuur. Dit offer nu, deze daad van liefde, wordt altijd grandioos beloond door God. En Moeder Natuur weet dit. Zij zal uit de vernietiging een  nieuwe natuur scheppen, van zulke ongelooflijke schoonheid, dat kunnen jullie niet beseffen. Deze nieuwe natuur zal gepaard gaan met een explosie van nieuwe planten- en diersoorten, letterlijk op een hoger niveau van energetisch zijn dan de huidige soorten. De soorten zullen verfijnder zijn, elkaar minder opeten en meer geestelijke schoonheid uitstralen. En zo zullen deze nieuwe soorten zelf met Moeder Natuur dichter bij de paradijselijke staat komen van de geestelijke wereld. Want uiteindelijk moet de aarde een planeet van Licht en  Liefde worden met de hoogste energetische uitstraling die mogelijk is op een evolutionaire planeet.

Misschien moet Ik voorbeelden geven van meer “verfijnde” soorten? En weet dat Ik dat met de grootste liefde en respect doe zonder oordeel over welke soort dan ook.

Denk aan een palmboom in vergelijking met een beuk.

Denk aan een grassoort in vergelijking met een roos.

Denk aan een Tyrannosaurus Rex in vergelijking met een kolibrie.

Denk aan een pad in vergelijking met een paradijsvogel.

Denk aan een hyena in vergelijking met een damhert.

Met andere woorden, Moeder Natuur zal deze totale vernietiging gebruiken als instrument in haar geestelijke ontwikkeling naar een volmaakte wereld van Leven waarin niemand of niets meer elkaar opeet. Dat is de staat van een planeet van Licht en Liefde.

En intussen verheugt zij zich op al haar fysieke scheppingen, de voorbije en de huidige en de toekomstige . In Haar ogen is dit alles een tijdloze en totale explosie van leven en liefde, in naam van God.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 488

De liefde van God is genoeg

Ik heb het zo druk en heb zoveel mensen met problemen om me heen, dat ik de laatste tijd voor mijn gevoel over me heen hebben laten lopen. Ik voel me grieperig en een bepaalde  avond ben ik echt bang dat ik geveld ga worden door een zware griep, alle voortekenen zijn er en alle verschijnselen ook. Zo vlak voordat ik door een griep geveld word ben ik ook altijd echt heel down. Kortom ik zie het leven niet meer zitten en verzucht tegen God: `Oh mijn God, laat me ajb niet ziek worden, ik moet zoveel doen op mijn werk en dupeer echt mensen ermee als ik me ziek meld, aub aub aub laat ik niet ziek worden, en geeft U me wat perspectief want ik zie helemaal niets meer zitten. `

Je wordt niet ziek. Wees gerust.

Na een matige nacht en een intensieve dag op mijn werk voel ik me ´s avonds eigenlijk behoorlijk goed, alles is gelukt die dag en ik voel echt meer levensmoed. Ik dank ik dank ik dank de goede God dat mijn gebed verhoord werd.

Mijn goede zoon, je lijdt veel voor Mij, je draagt veel lasten van anderen op jouw schouders. Je bent voorspraak voor velen in de geestelijke wereld die vastzitten in oude patronen, en jouw gebed vanaf de aarde nodig hebben. Ik heb je behoed voor een zware griep. Je hebt dit verdiend.

Maar mijn God, hoe kan dat dan? Ik maak zoveel fouten, en zoveel dingen lukken niet. En ik ben zo rommelig bezig met bidden en met onmatig leven. En ik ben belast met al die gedachten die een miljoen kanten opspringen. Ik vind mezelf niet erg inspirerendl. Het is gewoon niet genoeg.

Mijn goede zoon, Mijn liefde is daar voor jouw leven. Mijn liefde is daar voor jouw pogingen.  Voor jouw goede wil, voor jouw medelijden met anderen. Mijn liefde is daar voor jouw tekortkomingen en onvolkomenheden.

Is Mijn liefde niet genoeg?

Het komt bij me binnen en ik dank God dank God dank God. Ik voel de liefde, voor mijn hele wezen, zonder dat ik iets hoef te doen, iets hoef te leren, iets hoef te presteren.

Wees gezegend, mijn goede zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 487

Mensheid, stop met je voort te planten.

Zou U iets willen zeggen over de volgende citaten van Patricia MacCormack (The Ahuman Manifesto*) ?

 “Niets belast de aarde meer dan voortplanting door de mens. Daarom wordt het tijd om aan andere aardbewoners te denken”

En

“Het enige wat ik voorstel is dat we als menselijke soort moeten stoppen ons voort te planten. Mijn wens komt voort uit compassie. Compassie met de aarde, en de aardbewoners. Ook compassie met de mens”

En zo is het. Haar opmerking dat het “tijd wordt om aan andere aardbewoners te denken” door zich helemaal niet meer voort te planten” is natuurlijk meer voor haar een filosofie dan een politiek manifest. Zij pleit niet voor een totalitaire staat waarin voortplanten verboden is.

De mens is weliswaar op duizenden manieren bezig met de andere aardbewoners. Welke mens op aarde is niet bezig met een tuintje, een mooie boom, een rivier in de buurt of de zorg om de vervuiling?

Maar de mensheid als geheel is een alles vernietigende,  alles overheersende en alles  wegvagende aardbewoner geworden. En de mensheid plant zich voort en groeit en belast de andere aardbewoners, zoals de planten- en dierenwereld, zodanig, dat dit niet kan voortduren. En de mensheid grijpt niet grondig genoeg in.

Daarom pleit zij ervoor om daarmee  heel grondig te stoppen. En zich niet meer massaal en excessief voortplanten is dan toch een alleszins redelijke wens. Dat zij zoveel kritiek krijgt heeft meer te maken met dat ze “een old school Gothic” is en dat zij een van de grootste taboes van de mensheid raakt dan met de redelijkheid van haar suggesties.

En zoals eerder gezegd, omdat de mensheid hier niet hard genoeg mee bezig is, zal moeder natuur de correctie op zich nemen.

Patricia MacCormack is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Trouw (Nederlands Dagblad) 8-8-2020

De mensheid is zelf de grootste uitbraak ooit

Mijn God, ik wil toch nog graag terugkomen op het onderwerp virussen. Ik heb net het boek gelezen van David Quammen, Zoönose, en ben eigenlijk verbijsterd over de informatie die hij de lezer geeft over alle wetenschappelijke onderzoeken naar zoönose, namelijk het overstappen van virussen en bacteriën van dieren naar mensen.

Er is een aantal belangrijke verschijnselen die hij beschrijft, ik noem er maar een paar, ik ga hier geen boekbespreking doen natuurlijk, ik kies uit wat me zo het meeste raakte of speciaal opviel.

De planten-, dieren en mensenwerelden zijn drager van duizenden bacteriën en virussen. En velen zijn onschuldig of zo dodelijk dat ze de drager snel en  grondig doden, waardoor er geen grote uitbraak komt, omdat de dragers allen zijn gestorven voordat ze het virus kunnen doorgeven, zoals Ebola in een afgelegen  Afrikaans dorp.

En hij beschrijft de verstoring van het natuurlijk evenwicht in de natuur, waardoor virussen en bacteriën op de raarste plaatsen ineens een grote uitbraak kunnen laten zien.

En hij noemt de gigantische reis- en handelsdrift van mensen, waardoor virussen en bacteriën op de voor hen raarste plekken op aarde kunnen belanden (en ongekende ,nieuwe kansen krijgen).

En hij noemt de enorme opeengepakte mensenmassa’s op markten en de handel in dode en levende dieren (gekweekt of uit de natuur gehaald), waardoor de oversprong van dieren naar mensen zoveel makkelijker is geworden.

Hij noemt ze allen voorwaarden voor de volgende grote virusuitbraak. 

Quammen beschrijft ook, hoe Sars, Hiv, Q-koorts en tientallen andere virussen werkzaam zijn, grootschalig  uitbreken en vervolgens met man en macht door de mens worden bestreden. Meestal lukt dat wel.

Maar we weten dat we nu midden in een Coronacrisis zitten, waarvan het einde nog niet in zicht is. Eigenlijk voorspelt hij in 2013 al deze crisis, letterlijk zegt hij : ( p 196),

Had het virus (hij heeft het over Sars) een ander soort grote stad (hij heeft het over Hong Kong) aangestoken – een losser bestuurde stad, vol armen en zonder uitstekende medische instellingen – dan had men dit vuur vermoedelijk niet kunnen bedwingen en had het als een uitslaande brand voortrazend virus zich onder een veel groter deel van de mensheid kunnen verbreiden.

Dit is alles maar inleiding voor mijn vraag. Want het meest schokkend vind ik zijn opmerking aan het eind van zijn boek dat eigenlijk de mens beschouwd kan worden als de grootste uitbraak ooit in de geschiedenis van de aarde, een alles vernietigende en overheersende uitbraak van een soort die zijn weerga niet kent. En terloops maar het past natuurlijk helemaal in de strekking van zijn boek, zegt Quammen: “ zijn uitbraken door moeder natuur altijd rigoureus en succesvol bestreden met onder andere virussen die snel en meedogenloos zo’n uitbraak (tot nu toe onder dieren) in de kiem smoren”.

Zou U hier in willen gaan op dat woord uitbraak dat hij gebruikt voor de zo door U gekoesterde mensheid?

Dat doe Ik , mijn zoon.

De geestelijke wereld gebruikt dit woord niet voor de zo door Ons gekoesterde mensheid. Het past wel volledig in het door God gemaakte plan voor de aarde.

Maar ook moeder natuur wordt zeer door Ons gekoesterd en Wij zien waar de mensheid nu mee bezig is. En Wij zien de doodlopende weg die de mensheid bewandelt.

Uitbraak is een term die graag gebruikt wordt door biologen, die meer houden van de dieren- en plantenwereld dan van de mensheid. De mens die de aarde bevolkt en nu sinds een kleine tweehonderd jaar óverbevolkt zal de oorzaak zijn van zoveel vernietiging van planten- en diersoorten en van de grootste vervuiling ooit van het hele milieu.

Jij vindt het schokkend om het woord uitbraak te gebruiken voor de excessief groeiende mensheid en Wij vinden de term niet erg liefdevol.

Dit gezegd hebbend, hoe we het ook noemen, zo zal het gaan. Want uiteindelijk gaat het niet om hoe de dingen heten maar wat er echt gebeurt. En David Quammen beschrijft de totale kwetsbaarheid van de mensheid, het enorme risico op alles vernietigende virusuitbraken en de crisis voor de mensheid die nog nauwelijks is begonnen.

God zal in liefde alle mensen ontvangen die massaal voortijdig de aarde zullen verlaten en moeder natuur zal de bijna volledige vernietiging van haar Lichaam aanwenden voor een nieuwe explosie van leven en variëteit van soorten. En God en de mensheid en moeder natuur zullen daarna bijdragen aan een volmaakte harmonie tussen de mensheid en de natuur. Zo zal het gaan.

David Quammen is gezegend om zijn inzichten.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 485

Redt de mensheid het wel?

Ik wil U vragen. Redt de mensheid het wel?

Er zijn zoveel problemen, de milieuvervuiling, de gigantische overbevolking. de Coronacrisis, de economische gevolgen van de Coronacrisis. Iedereen is er ook zo bezorgd om, hoe we verder moeten met zijn allen? Ik vind zoveel mensen zo intens bezorgd, en niemand ziet een uitweg, lijkt het. Redt de mensheid het wel?

En het eind van de problemen is nog niet in zicht.

Wat is jouw reactie  als het te moeilijk wordt in jouw leven, als de problemen je overspoelen, als je niet meer weet wat te doen? En je hebt dat een paar keer meegemaakt, Mijn zoon, dus je kunt spreken uit ervaring. Wat deed je toen in die crisismomenten?

Ach, ik weet al waar U heen wilt.

Ik onderging alles gelaten. Ik leefde op het moment. Ik bad veel. Ik vroeg U om kracht. Ik leefde met de dag. Ik probeerde toch nog mijn zegeningen te tellen. Ik probeerde mijn innerlijk te bewaken, en zei tegen mezelf: “als jij onderuit gaat heeft helemaal niemand wat aan je, en jijzelf evenmin”. Dus ik probeerde alles te relativeren en mezelf niet gek te laten maken, zoals ik dat voor mezelf noemde. En het voornaamste, ik probeerde matig te zijn met alles want een overdaad aan eten of alcohol bracht me helemaal van het padje.

En zo zal de mensheid het doen. Ze zal het redden, ook als de moeilijkheden nog groter worden, als de problemen de mensheid overspoelen, als er geen uitweg meer lijkt, dan zal de mensheid het ondergaan, het doorstaan, er sterker uitkomen.

Wees gerust Mijn zoon, wees gerust, het leed van de wereld rust niet op jouw schouders, maar op de Mijne, en alles verloopt volgens Plan.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 484

Ziekenbezoek door God

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.

Judith Herzberg (gedicht nr. 4501)

Denkt U, goede God, dat U hier op in wilt gaan?

Dat wil Ik.

Ik zit bij jou en zwijg.

En dikwijls reageer je niet of luister je niet naar Mijn stilte en aanwezigheid.
En heel dikwijls spreek je niet tegen Mij.
En dan resumeer je dat je alleen bent  geweest, en dat er niets gebeurd is.

En nu zeg Ik tegen jou, goed en dierbaar en onwetend kind van Mij:

Wat er gebeurt tussen ons, kun jij niet resumeren.
Je zou het kunnen proberen.
Maar het is te groots, teveel, te belangrijk, te geestelijk dat je er ook maar iets van kunt bevatten.

Ik ben hier. En Ik koester jou. En Ik houd van je. Ik houd je in Mijn hand. Ik koester jouw hart in Mijn hart. Je bevindt je in Mijn boezem.

En alles is groots, en geestelijk en liefderijk en imposant en eeuwig wat er tussen ons gebeurt.
En jij mens bent een levend wonder van creatie en evolutie en van schoonheid en van mogelijkheden.

Jij en jouw medemensen beseffen het niet.

De mens kan het niet resumeren.
Het is te groots wat de Vader-Moeder God doet.
Het is te ingrijpend, zeker als Wij aan jullie ziekbed zitten.
Judith Herzberg is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 483